Kantxa erdia, ikuskizun doblea

Esku pelotaren historian Txapelketa bat izan da pelotariei ospea eta distira eman diena. Buruz-buruko Txapelketaz ari gara. Belaunaldiz-belaunaldi, guganaino iritsi dira Atano III, Gallastegi, Arriarán, Garcia Ariño, Ogeta, Azkarate, Retegi eta abarren izenak. Pelotalekuak astean lau-bost aldiz betetzen ziren garai haretan ere, Txapelketak bereizten zituen izar handiak. Orduan, enpresetako arduradunek ez zuten burua asko nekatu beharrik gauza berriak asmatzen. Jendearentzat ohitura zen pelotalekuetara joatea eta gehienetan bete egiten ziren. Baina azken urteotan gizarte erabat aldatu da. Jendeak non aukeratu asko dauka eta zerbait erakargarria eskaintzen ez bazaio, pelotalekuetara joateari muzin egiten dio. Gainera, beste arlo askotan bezela, ikusleek lehia nahi dute. Konpetiziorik ez badago, jarraitzaileak izatea ia ezinezkoa da. Partidu arruntek geroago eta ikusmin gutxiago sortzen dute.

Horretaz konturatuta eta ETBren bultzadarekin,  4 1/2ko Txapelketa sortu zen orain 20 urte. Hasieran, enpresek aukeratutako lau pelotarik bakarrik parte hartzen zuten eta, egia esan, lehen urteetan dexente kostatu zitzaien pelotazaleengan interesa sortzea, baina, apurka-apurka, kantxa osoko Txapelketaren parean jarri dela esan daiteke. Horretarako bi arrazoi daude nire iritziz. Bata, formato aldaketa. Hogei pelotari inguruk parte hartzen dute azken urteotan eta finalerdiak ligaxka erara jokatzen dira. Aurten ere azken jardunaldian erabakiko dira finalistak. Interesaren aldetik gehiago eskatzerik ez dago.  Bestea, pelotarien joko maila. Honekin lotuta, distantziak berak eskatzen eta eskaintzen dituen ezaugarriak aipatuko nituzke.

Gaur egun, lau t´erdian jokatzeko behar-beharrezkoa dira: prestakuntza fisiko bikaina, abiadura, aireko jokoa erasoan zein defentsan, tantua amaitzeko ahalmena eta indarra, baina azken ezaugarri hau, ez da kantxa osoan bezain erabakigarria. Horregaitik, errazagoa da partidu parrekatuagoak ikustea, bizi-biziak eta zirraragarriak. Azken baten, esan genezake, kantxak metrotan galdu duena baino gehiago irabazi duela ikuskizunak. Olaizola, Irujo, Titin, Barriola eta abarrek partidu bikainak eskaini dizkigute eta gaur egungo pelotazaleek erantzun paregabea ematen diote Txapelketa honi.

Beraz, “kaiolak” pelotarien sormena askatu du eta pelotazaleak “harrapatu” ditu. Hogei urte bakarrik dituela kontutan izanda, oraindik ibilbide luzea eta oparoa du lau t´erdiko Txapelketak, pelotazaleon gozamenerako.