Euskara Osakidetzan

Joan den astean, hainbat egunkaritan
‘Osakidetza: euskara aurrerabidean’ izenburua
zuen Jon Darpón Sierra , Eusko
Jaurlaritzako Osasun sailburuaren artikulu bat
irakurri nuen.

Sailburuak honela zioen ‘Gurean,
Osakidetzan, euskal herritarren esanetara
dagoen osasun zerbitzuan, euskararen
erabileraren normalizazioa kalitatearen
seinaletzat daukagu. Bai horixe, kalitatearen,
hurbiltasunaren eta enpatiaren seinaletzat’.

Biharamunean Durangoko anbulatoriora
joan beharra izan nuen eta bertako pediatra
zein harekin zegoen erizainak umeei gaztelera
hutsean hitz egiten zietela ikusi nuen, ez zirela
gai, edo behintzat, ez zietela berba bakar ere
euskaraz egiten umeei, nahiz eta umeen
hizkuntza bakarra euskara izan, horren
aurrean, honakoak datozkit burura:

• Darpón jaunak, kalitatean,
  hubiltasunean zein enpatian kalabaza ederrak
  ateratzen ditu Durangoko anbulatorioko
  pediatria arloan behinik behin.

• Ez dakit Darpón jaunarentzat
  aurrerabidea zer den, baina nik ez ditut inondik
  inora ikusten aipatzen dituen aurrerabide
  horiek, Durangon behintzat.

• Normalizazio plana ere aipatzen du
  Darponek eta planak egitea beharrezkoa da
  baina normalizazio planek emaitza baikorrak
  izan ditzaten, besteak beste, ezinbestekoak
  dira helburu eta neurri zehatzak
  eta horiek gauzatzeko epe
  zehatza, osterantzean beti gaude
  leku berean, beti egiten dugu estropezu harri
  berarekin.

• Darpon jaunak dio “berotasun
  berberak suspertuta euskararen erabileraren
  aldeko saio erraldoi honetan partaide
  ditut”. Egia esan ez dakit nortzuk izango
  diren bere partaideak, Durangoko pediatria
  sailekoak ez behintzat.

• Adar jotze hutsa iruditzen zaizkit Darponen
  lerro horiek, herritar euskaldunoi barre eta
  burla egitea. Saio erraldoi gutxiago eta
  normaltasun handiago behar dugu.

• Egia esan, Euskal Herrian Euskaraz
  elkarteak hainbat bider salatu du Durangoko
  anbulatorioko euskararen erabilera urria eta
  euskara bere tokian jartzea errebindikatu izan
  du, baina administrazioak entzungor egin du
  behin eta berriz.

Oker ez banago, herritarrok izan badugu
familia-medikua eta pediatra
euskalduna eskatzeko
eskubidea, Euskaldunek Euskararen
Erabilera Normalizatzeko Oinarrizko Legeak
(10/1982) ematen duena.

Beharbada eskabide horiek behar den
lekuan egin eta eskubide hori bermatu dadin
pausoak ematen jarraitzea baino ez zaigu
geratzen. Paperean jasota dagoen eskubidea
gauzatu arte, beste herri askotan egin duten
bezala, ekitea izango da bide bakarra.

Marisa Barrena psikopedagogoa da