Ametsetan

Duela egun batzuk Bilbo Zaharra euskaltegiak antolatu zuen  Klasikoen 6. irakurketa jarraitua deritzon berriarekin lokartu nintzen. Aurtengo honetan ‘Obabakoak’ liburua argitaratuko zeneko 25. urteurrena dela eta Atxagaren liburuaren irakurketari ekin zioten Bilbon.

Duela bost urte Axularren Gero irakurri zuten, duela lau Mogelen Peru Abarca, hurrengoan Jon Miranderen Haur besoetakoa, duela bi Ramon Saizarbitoriaren Hamaika pauso eta iaz Arantxa Urretabizkaiaren Zergatik Panpox. ???Klasikoen irakurraldi etenik gabea??? ekimena gero eta indar handiagoa hartzen ari omen da.

Berri hori dastatzearen eraginez edo, ametsetan ibili naiz. Amets egin dut Durangon be ???klasikoen irakurketa??? antolatzen ari garela. Hainbat eragile batu garela horretarako: udaletxeko euskara teknikariak, Lizundia Euskaltzaina, euskaltegietako ordezkariak, institutu eta eskoletako zenbait irakasle eta hainbat euskaltzale.

Ametsaren detaile guztiak ez ditut gogoan baina akordetan naiz idazlea aukeratzea erraza suertatu zaigula. SARRI aukeratu dugu lehen irakurketarako. Azkar adostu dugu. Sarriren zein liburu izango ote litzatekeen egokiena? Ez dakit azkenean zertan geratu garen, Narrazioak, Atabala eta Euria, Lagun Izoztua??? hortxe ibili gara bueltaka.

Hartan horretan izartu egin naiz eta pentsatu dut amets hori gauzatzea ez litzatekeela hain zaila izango. Plateruena edo San Agustin leku aproposak dira horretarako. Ikastetxe eta euskaltegietan ???unitate didaktiko???ren batean landu eta girotu ahalko lukete irakurketa. Beno, hor doa proposamena. Antolatuko dugu?

Girotzen hasteko Josebaren testu bat aukeratu dut. Zuen gustukoa bada goza ezazue.

JOSEBA SARRIONANDIA

Leihotik begira geratzea gustatzen zait. Ezin naiz leiho bazterrean egon, amama egoten zen bezala. Ezin dut leiho bat besapean eraman denbora guztian. Pintzel lodi bat eramaten dut, zurdakia.

Leihotik begiratzeko gogoa dudanean, pintzela hartzen dut, zurda puntak pinturan busti eta leihoaren koadroa marrazten dut airean.

Leihoa zabalik margotzen dut. Ukondoak beheko marran ipini eta paisaiari begira geratzen naiz. Ikusten ditut egunsentiak, uhinak, ostadarrak eta basamortuko txalupak, ezagutzen ditut baikorrak, ezkorrak, etxekoak eta sorginak, uxatzen ditut zoritxarrak, janari zantarrak, iluntasunak eta orein izuak, kontatzen ditut sekretuak eta maitemintzen naiz???

Ez dira kanikak baino handiagoak begiak, eta zenbat gauza erakusteko gauza diren! Leihoak egiten badizkiozu, inork ere ezin izango ditu halako leihoan paratzen den jendearen begiak kaiolatu.

Marisa Barrena psikopedagogoa da