Saltsa eta basatza guztien gainetik, gora Karmengo jaiak!

Esan ohi dute garai txarretan
ikusten dela benetako laguna zein
den, gauzak oker dabiltzanean
inguruari begiratu eta begiratu
arren inor gutxi ikusten dugulako.
Bakarren bat  akaso,
despistatuta dabilelako edo
maitasunak eta adiskidetasunak
aldentzen uzten ez diolako. Denok
dakigu horiek atzamar bakarreko
eskuekin zenbatu
daitezkeela. 

Garai txarrak -eta oraingoak
zaku horretan sartzekoak lirateke-
ere badira aurpegiak diren moduan
ikusteko, egun batetik bestera
famatu egin den diputatuari
gertatu izan zaion moduan.
Espainia gobernatzen duen
alderdia eragiten dabilen astakeri,
sarraski, lohikeri eta
zentzugabekeria guztiekin nahikoa
izango ez bailitzan, ahoa zabaldu
zuen lehengoan, herritar xumeen
duintasuna kakatzetan sartzeko.

Izorratu aditza erabiltzen dugu
guk euskaraz, baina berak Gaztela
erresumako hizkuntzaz esan
(omen) zuen “que se
jodan” argi eta ozen.
Praktika gozagarria adierazteko
  erabiltzen den hitz
kolokiala eta arrunta erabili
(omen) zuen berak, gozamena eta
plazerra opatzeko baino, miseria
eta hondoratzea desiratzeko; nori
eta, une honetan etsita bizi
direnei.

Sumendiak egin du eztanda,
eta erantzunak lurrak botatako
laba baino goriagoak izan dira.
Ezin gutxiago espero. Ezin gutxiago
izan. Kaletar arrunt baten
ezpainetan hitz zatarra bada, zer
izango ote da herriaren ordezkari
baten ahoan? Azkena!

Inoiz baino beharrezko dugu
zintzotasuna, eta ez harrapatuko
ote gaituzten beldurrez edo
gezurra hanka motza delako.
Ezinbesteko dugu garbitasuna,
lehenago esan dudan emakume
horrena moduko jarrerek barrutik
ustelduko gaituztelako. Eta gizarte
osoa usteltzeko biderik zuzenena
da, bakoitzak bere burua zikintzen
uztea.

Baina, ez nahastu, ez bainaiz
 “santu” izateaz ari. Ez dut
halakotan sinesten, adar eta
buztan gorridun horretan sinesten
ez dudan neurri berean.
Garbitasunaz ari naiz, gauzak
hotzean eta alderdi praktikotik
begiratuta; konbentzituta bainago
nahaspila-basatza honetatik
irteteko bidea denon artean egin
behar dugula, baina erru, kezka,
arazo  eta ardura guztiak
herritar koitaduen motxilan jarri
gabe. Motxila hori, txikia edo
handia, denon artean banatu
beharko genuke, bakoitzak duen
ahalmenaren arabera; eta ez, egin
nahi duten moduan, lepo estuena
duenari karga handiena jarrita.

Inoiz baino beharrezko ditugu
agintari garbiak, herriaren
benetako zerbitzariak. Eta ezer
hartzekotan, herritarrok
 gorenera eraman ditugun
horiei kontrola egiteko dugun
ardura geureganatu beharko dugu;
eta, berriro ere, gutako bakoitzari
dagokigun ardura zatia inoren
lepoan jarri gabe. Bestela
egitekotan,betiko huts egitean
eroriko ginateke.

Barkatuko didazue
hainbesteko pontifikazioa. Ez zen
nire hasierako asmoa, baina ezer
gutxi geratu zait sabelean, azken
egunotako albisteek eragin didaten
goragalearen ostean.

Beno, bada zer edo zer
gehiago, dena ezin baita sumina
izan. Gaur ,arratsaldeko zortzietan,
zorrontzarrok hitzordua dugu
Udaletxeko plazan, urteroko
hamabostaldi zoro- gozoari hasiera
emateko. Agian ez dugu txar
guztiak ahaztuko, agian ez ditugu
mamu guztiak uxatuko, baina
negu gogorraren ostean  jai
apur bat badugu denok
beharrezko.Gora Zornotza, gora
Karmengo jaiak!

Karmele Aurtenetxe Elorriaga kazetaria da