Etxegabetzeei STOP

Egunokaz Gasteizen emakume bat eta bere adin txikiko ume bi atera dituzte Alokabideren etxe batetik. Nahiz eta hainbat herrietarrek “AnastasiaSeQueda” oihukatu, Ertzainek kupida barik atera dituzte etxetik, hobeto esanda, bota egin dituzte.

Etxegabetze bat ikusten dudanero bezala, Gasteizko irudiak iltzatuta geratu zaizkit. Egia esan, orain dela urte asko geure etxean bizi izandakoa ekarri didate gogora. 8 urte baino ez nituen etxetik bota gintuztenean. Ahizpak urtebete eskas. Orduan ez zegoen Ertzainik baina Guardia Zibilek atera gintuzten. Ondoren, urik, komunik eta argirik gabeko etxean bizi izan ginen zenbait urtez.

Aipatutakoak bizi izanda, ETBn Urkullu Anastasiaren etxegabetzea zuritzen entzun dudanean sutan jarri naiz. Ezin izan dut jasan. Nola esan ditzake Lehendakarigai den pertsona batek horrelakoak? Ume bi dituen ama. Indarkeria matxista jasan duena. 800 euro irabazi eta alokabideri 325,- ordaindu behar dionak aukerak izan dituela? Zelako aukerak?

Bizitza duina ezin da gutxi batzuen pribilegioa izan eta hori etxebizitza izatetik hasten da. Zorionez Durangon etxegabetzeak saihesteko protokoloa martxan da. Espero dut protokolo hori eraginkorra izatea, baina azken helburua ezin dugu ahaztu, Etxebizitza Legea garatzeaz gain, Etxegabetzeen Kontrako Legea sortu behar da. Lege sendo eta eraginkorra. Albait arinen.

Inor ez dadila etxebizitza duinik gabe geratu, hainbeste etxe hutsik daudenean. Gaur, gure etxegabetzea gogoan, noiz baino indartsuago datozkit burura Mikel Laboak kantatzen zituen Bertolt Brechten poemak:

Kontatu didate Nueva York-en
Broadway eta 26 karrikaren kantoian,
Negu gorrian, gizon batek gabero
jendeari otoi eskatzen,
aterbea bilatzen duela bilutsirik daudenentzat.

Algunos tienen una cama por una noche
durante toda una noche,
están resguardados del viento,
y la nieve a ellos destinada, cae en la calle.

Baina, mundua ez da era hortan aldatzen,
zama-aroa ez da hola laburtzen!

Marisa Barrena psikopedagogoa da